θερμοανθεκτικός

-ή, ό

τεχνολ. αυτός που έχει την ιδιότητα να μην καταστρέφεται σε υψηλές θερμοκρασίες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, νόθου συνθ., πρβλ. αγγλ. thermoduric < thermo- (πρβλ. θερμ[ο]-*) + -dur-ic (< λατ. dur-are «υπομένω» + -ic < λατ. -icus), όρος που αποδίδεται στην ελλ. ως ανθεκτικός].